Σχετικά με τα εκφραστικά μέσα και την τεχνική που χρησιμοποιώ στα έργα μου:
Έχοντας πειραματιστεί για χρόνια με διάφορα υλικά (κάρβουνα, ακρυλικά, λάδια, σκόνες, κλπ) και παρατηρώντας τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις και το κυριολεκτικά απρόβλεπτο τελικό αποτέλεσμα, είναι ελάχιστες οι φορές που θα χρησιμοποιήσω πλέον μόνο ένα υλικό. Υπερασπίζοντας θερμά την άποψη του Φράνσις Μπέικον για τη σημασία του ‘τυχαίου’ στη ζωγραφική, αφήνω πολύ συχνά τα υλικά του έργου πάνω στο οποίο δουλεύω να με οδηγήσουν μόνα τους. Παρατηρώ γεμάτος θαυμασμό και προσμονή, τις ματιέρες που σχηματίζονται σιγά-σιγά από τις χημικές αντιδράσεις μεταξύ «αταίριαστων» υλικών ή τα σταξίματα από το νέφτι πάνω στις προηγούμενες στρώσεις του έργου. Ως λάτρης του εξπρεσιονισμού, χρησιμοποιώ κατά κύριο λόγο έντονα χρώματα και ενίοτε επιτηδευμένα συνδυάζω θερμά με ψυχρά, χρησιμοποιώντας κυρίως πινέλα και σπάτουλες, όμως αρκετά συχνά δουλεύω και με τα χέρια για να βιώσω καλύτερα το έργο. Για ορισμένα έργα, έχω προηγουμένως δουλέψει σε προσχέδια, ενώ σε άλλα πειραματίζομαι απευθείας στον καμβά. Το τελικό αποτέλεσμα πάντα με δικαιώνει και με κάνει να νοιώθω ικανοποίηση, αν και κάποιες φορές με εκπλήσσει ευχάριστα, έχοντας διαφοροποιηθεί αρκετά από την εικόνα που είχα αρχικά στο μυαλό μου.
Σχετικά με τα θέματα που διαπραγματεύομαι στα έργα μου και την πηγή έμπνευσης:
Η έμπνευση για τα έργα που δημιουργώ αντλείται από οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μου καθημερινά. Τόσο στον πραγματικό (επιφανειακό και φαρισαϊκό) κόσμο στον οποίο ζούμε, όσο και στον ενδόμυχο, εκείνον στον οποίο φαντάζομαι ότι ζω κάποιες φορές. Ένα βιβλίο που διάβασα, κάποιο έργο που είδα, ακόμη κι ένα άρθρο στο ίντερνετ, είναι ικανά να πυροδοτήσουν κάποιο γρήγορο σκίτσο που αργότερα θα μετουσιωθεί σε ολοκληρωμένο έργο. Ένας από τους λόγους για τους οποίους η ζωγραφική αποτελούσε ανέκαθεν την εκφραστική μου διέξοδο –πέραν της ανάγκης για δημιουργία- είναι το ότι έτσι καταφέρνω και ξορκίζω όσα βαραίνουν την ψυχή μου. Για αυτό ακριβώς το λόγο, θεωρώ ότι η δουλειά που παρουσιάζω με τα έργα μου, διέπεται από ειλικρίνεια και κατάθεση ψυχής. Τα θέματα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι βιωματικά κι έχουν να κάνουν με φοβίες, ερωτήματα, ανεκπλήρωτες επιθυμίες και εμμονές. Η έκφραση και η πρόκληση συναισθημάτων στο θεατή είναι για μένα ο σκοπός του κάθε έργου και ο μόνος φόβος μου είναι να διαπιστώσω απάθεια από μέρους του. Εξάλλου θεωρώ ότι «Τέχνη» δεν συνεπάγεται κατ’ ανάγκη το ωραίο. Άλλες φορές σκοπός της είναι να κάνει τον θεατή να θυμώσει, να συλλογιστεί, να ερεθιστεί, να συγκινηθεί ή να αισθανθεί γαλήνια. Όπως η μουσική, νοιώθω ότι και ένα έργο τέχνης έχει τις ώρες του και μεγάλο ρόλο κάθε φορά, διαδραματίζει η εσωτερική διάθεση του θεατή.
Σχετικά με τη φιλοσοφία της σειράς έργων 'SINNERS & SAINTS':
Στη συγκεκριμένη σειρά, αποτυπώνονται στον καμβά φαινόμενα των καιρών, τα οποία βιώνουμε καθημερινά. Η μοναξιά της μεγαλούπολης, η αμφιλεγόμενη έννοια της πίστης, η εξουσία στις σχέσεις, τα χαοτικά όνειρα κι η απανθρωπιά του πολέμου, εμπεριέχουν έναν κοινό παρονομαστή: την παράνοια. Την παράνοια μιας κοινωνία όπου «Άγιοι και Αμαρτωλοί» συνυπάρχουν και αλληλοεπιδρούν. Το δυνατό εξπρεσιονιστικό ύφος των έργων, έχει σκοπό να αγγίξει βαθύτερα την ψυχή του θεατή και να τον ωθήσει να συλλογιστεί ποιον ρόλο ενδύεται στην καθημερινότητά του: του Αγίου ή του Αμαρτωλού;
Συνοψίζοντας:
Προσπαθώντας να ανακαλύψω καθημερινά ένα καινούργιο μονοπάτι στο θαυμαστό λαβύρινθο που ονομάζεται Τέχνη, ζωγραφίζω με πάθος, εξωτερικεύοντας τις συναισθηματικές μου αγωνίες, τους φόβους και τις εμμονές, με τον τρόπο που δίδαξαν οι μεγάλοι δάσκαλοι του εξπρεσιονισμού. Απώτερος σκοπός μου να αναγνωρίσω τον εαυτό μου μέσα από το έργο μου.